Euskal akonplejatuak (I)

 

Penaz eta minez entzuten dut zenbait lagunen hizketaldiak, euskaldun osoak izanik erderaz mintzo direlarik. Kasik etengabe. Elebiduntasunaren azken helburua, elebiduntasuna desagertzea delako: denok erdaldun. Eta kitto.

Aitortu beharra dut, aurrera jarraitu baino lehen, nik ere jasaten dudala hizkuntza nagusiaren presioa, eta hitzegiterakoan erderara jotzen dudala askotan, jabetu gabe, pentsatu gabe. Akaso horrela behar du izan, gure sozio-linguista burutsuak horrela diote behintzat. Nik behintzat, konturatu orduko, ordea, zas! nere kontzientziaren zaztada jaso eta berriro ere euskaldun.

Ez da bakarrik iparraldekoen arazoa, egia esan, bertokoena ere. Akaso deigarriagoa egiten zaigu mugaz bestaldekoena, beraien erdara ez dugulako ulertzen, baina berton ere badugu arazo hori. Euskara maitatzen duten euskal akonplejatuak.

Inoiz, erderaz zergatik  mintzatzen diren galdetu eta " eske ohitura, gure artean gehienetan erderaz egin izan dugu beti…", barkamena eskatzeko jartzen den aurpegiarekin. Baina euskara maite dugu, eh!

Ez gizona, lasai! Ez didazu niri inolako esplikaziorik eman behar, akaso zeure buruari…Hitzegin ezazu nahi duzun moduan. Ez dizut nik esango ze hizkuntza hautatu behar duzun zure egunerokotasunerako. Seguraski niretzako ere, bizitzan, praktikoagoa izango litzateke erdara hitzegingo banu, ezer gutxirako balio duen gure hizkuntz zahar hori behingoz lurperatuko bagenu eta gainera horrela, PPkoek esaten duten moduan, dirua aurreztuko genuke.

Hitzegin ezazu nahi duzun moduan. Baina jakin gu geuk, euskaldunok garela gure hizkuntza lurperatzen ari garenak, jakin arren erabili ezean, hizkuntz bat gorpu delako.

Nahikotxo harri bota ditugu anti-euskaldunen teilatura, gure hizkuntzaren kontra ari direlako, baina gure etxeko alfonbra azpian ez dugu begiratu. Ez dira ez espainolak ezta frantsesak ere gure hizkuntza hilko dutenak, gu geu baizik. Euskara maitatuta ere.

Hitzegin ezazu nahi duzun moduan. Baina hori bai, euskaraz badakizu eta nirekin nahi baduzu hitzegin, izan dadila euskaraz. Ez dut barkatuko erderaz mintzatzen zaidan euskaldunik. Desagertu zaitezte nire bistatik.

Nire kasuan, zer esango dizuet bada, hautua egina dut: Euskaraz biziko naiz. Praktikoena ez dela jakin arren, nire salmentak gutxituko diren arren, zenbait lekuetan nire hitzak ulertuko ez dituzten arren…euskaraz bizitzea erabaki dut, maitazteaz gain, hiltzen utzi nahi ez dudan hizkuntza delako. Inozoa ni.