Ambigú

Lantokiaren ondoan dut Ambigú izeneko taberna bat. Zoragarria lekua. Beste taberna normal bat dirudi, baina ez, badu zeozer berezia.
Gaur bertan bazkaltzen egon naiz, bazkariak ere ematen dituzte, ondo gainera, gustu handiz. Ni ez naiz hortan aditua, baina plater zeharo exotikoak iruditzen zaizkit. Ez naiz letra zopa honetan murgildu plateren nondik norakoak esplikatzeko, baina esan nahi dut han ez duzuela topatuko entsalada "normalak" edota arraultza patatekin. Dena askoz ere "selektoagoa" da, esate baterako. Ederto.
Baina gaur harritu nauena lekuari darion maitasuna da. Bazkaltzen nuen bitartean 17 muxu eta 12 besarkada ikusi ditut, nere aurrean, bertan dabilen faunaren artekoak denak. Bertako feligresen arteko harremana berezia da benetan: Iepa, muxu, besarkada, muxu, iepa, besarkada,...ta ni bazkaltzen, inbidiaz, ia halako batetan norbait nigana hurbildu eta to, besarkada bat Jota, debaldekoak ditut eta.
Ez dut esan nahi taberna horretara sartu eta norbaiten derrepentean besarkatuko zaituenik, ez da horrela asuntua, elkar ezagutzen zuten besarkatu eta muxukatu direnak, baina ziur bertan ordu asper batzuk pasa dituenak boletoak erosiak dituela maitasun dosi horietako bat eman edo jasotzeko.
Gainera, pixka bat estutu ezkero tabernariak euskaldunak direla konturatuko zarete, nahiz eta beraiek ez egon haiz seguru.
Pena horrelako maitasun adierazpenak gustatzen zaigun guztiok ez kabitzea horren taberna txikian. Baina bejondeiela bertakoei. Maizago joan beharko naiz...